اینکوترمز از ترکیب سه کلمه انگلیسی تشکیل شده است که مخفف کلمات International Commercial Terms است. اما incoterms چیست؟ اینکوترمز به معنی اصطلاحات بین‌المللی بازرگانی است که به صورت گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد. این اصطلاحات برای تفکیک هزینه‌ها و مسئولیت‌ها بین خریدار و فروشنده استفاده می‌شوند. برای جلوگیری از بروز سوءتفاهم و اختلافات در حمل و نقل بین‌المللی، باید قوانینی مشترک بین طرفین معامله رعایت شود. دو طرف معامله در تجارت داخلی و بین‌المللی از اصطلاحاتی برای روشن کردن تعهدات یکدیگر و تبیین دقیق شرایط تجاری خود استفاده می‌کنند. برای آسان شدن تجارت بین‌المللی، اتاق بازرگانی بین‌المللی (ICC) مجموعه‌ای از اصطلاحات اینکوترمز را برای اولین بار در سال ۱۹۳۶ منتشر کرد، از آن پس، این استانداردهایِ قراردادیِ پذیرفته شده در سطح جهانی، به صورت دوره‌ای به روزرسانی شده اند. این به روزرسانی‌ها در سال‌های ۱۹۵۳، ۱۹۶۷، ۱۹۷۶، ۱۹۸۰، ۲۰۰۰ ، ۲۰۱۰ و ۲۰۲۰ به اجرا درآمده است.
نکته مهم در مورد اینکوترمز در قراردادها این است که به منظور جلوگیری از بروز مشکلات احتمالی، حتما باید سال نسخه اینکوترمز درج شود. اینکوترمز ۲۰۲۰ همچنین تعیین می‌کند که چه مسئولیت‌هایی برعهده چه کسی است. به عبارتی مشخص می‌کند که مسئولیت‌هایی مانند اقدام برای بیمه و گرفتن پروانه صادرات و واردات و حمل و نقل و لجستیک برعهده خریدار یا فروشنده است. همچنین مواردی مانند حمل کالا، ترخیص کالا، واردات و صادرات کالا، چه کسی مسئول پرداخت برخی هزینه‌ها است و ریسک جا به جایی و انتقال کالا در مراحل گوناگون حمل برعهده چه کسی است. در این مقاله درباره اینکوترمز ۲۰۲۰ توضیح می‌دهیم، با ما همراه باشید.
گروه‌های اینکوترمز
اینکوترمز به چهار گروه زیر با اصطلاحات وابسته به هر گروه تقسیم شده است:
گروه E: تحویل کالا در نقطه عزیمت در مبدا
EXW: Ex WORKS تحویل کالا در نقطه عزیمت در مبدا (محل کار)
در این روش، فروشنده، کالا را در محل تولید یا انبار کالا به خریدار تحویل می‌دهد و کلیه هزینه‌ها، اعم از بارگیری، حمل و نقل، بیمه، گمرک و ریسک خرابی کالا بر عهده خریدار است. فروشنده در این روش تعهدات خود را تا زمان تحویل بار در مبدا انجام می‌دهد.
اگر تمایلی برای به عهده گرفتن ریسک بارگیری کالا در محل فروشنده را نداشته باشید، می‌توانید از قوانین دیگر اینکوترمز و گروه‌های دیگر آن استفاده کنید. طبق این قاعده، کالا در محل فروشنده تحویل خریدار می‌شود و ریسک بارگیری آن برعهده فروشنده است.
گروه F: تحویل کالا به خریدار بدون پرداخت کرایه حمل در مبدا
گروه F از روش‌های اینکوترمز شامل اصطلاحاتی است که فروشنده موظف است کالا را در محلی که خریدار تعیین کرده است، تحویل خریدار دهد.
روش‌های این گروه عبارت‌اند از:
(FCA (Free Carrier
FCA به معنی تحویل کالا به حمل‌کننده در مبدا (تحویل کالا داخل کامیون، قطار (خطوط ریلی) و هواپیما) است. محل تحویل کشور فروشنده است. بارگیری با خریدار و نقطه ریسک، محل بارگیری است. همچنین هزینه حمل و بیمه برعهده خریدار است.
در روش FCA فروشنده وظیفه دارد کالا را در مکان مشخصی تحویل دهد و بر حسب محلی که برای تحویل بار در نظر می‌گیرند، مسئولیت بارگیری تعیین می‌شود.
مثلا اگر تحویل بار در انبار فروشنده انجام شود، مسئولیت بارگیری با فروشنده است و اگر تحویل در محلی دیگر صورت گیرد، فروشنده مسئولیتی بر عهده ندارد. نا گفته نماند که خطر ریسک بارگیری کالا برعهده خریدار است. پیشنهاد می‌شود طرفین معامله در قرارداد خود، محل تحویل را ذکر کنند تا وظیفه هر یک مشخص باشد.
FCA می‌تواند برای هر نوع شیوه حمل و نقل از طریق هوایی، پیک، کامیون، راه آهن، کشتی یا به کمک چند حالت مورد استفاده قرار گیرد. طبق اینکوترمز 2020، قاعده FCA فروشنده مسئولیت انجام مراحل صادرات کالا را بر عهده دارد، ولی وظیفه‌ای بابت پرداخت هزینه‌های صادرات و واردات کالا در کشور مقصد را ندارد.
FAS (Free Alongside Ship)
تحویل کالا در کنار کشتی در مبدا. محل خاتمه ریسک فروشنده کنار کشتی در بندر است. هزینه حمل، بارگیری کالا، بیمه و همچنین عقد قرارداد حمل و بیمه و بازرسی با خریدار است. این قاعده اینکوترمز فقط برای حمل دریایی و آب راه‌های داخل کشور، زمانی که دو طرف می‌خواهند تحویل کالا در کنار کشتی صورت گیرد، استفاده می‌شود.
طرفین معامله باید محل دقیق تحویل بار را در بندر مشخص کنند، زیرا تا زمان تحویل، هزینه‌ها بر عهده فروشنده است و ممکن است در صورت تعیین نکردن محل تحویل، فروشنده در مکانی از بندر که راحت‌تر است محموله را تحویل دهد.
FOB (Free On Board)
FOB به معنای تحویل کالا درعرشه کشتی در مبدا است. فروشنده محموله را درعرشه کشتی در بندر تعیین شده تحویل می‌دهد. خریدار کلیه خطرات و هزینه کالاها را از این لحظه به بعد بر عهده دارد، همچنین بیمه و بازرسی هم با خریدار است.
فروشنده مسئولیت انجام صادرات کالا و ترخیص آن را بر عهده دارد و وظیفه‌ای در برابر واردات کالا در کشور مقصد را ندارد.
گروه C: تحویل کالا در مبدا به خریدار با پرداخت کرایه حمل:
در این گروه از شیوه‌های اینکوترمز فروشنده باید مخارج کرایه را تا مقصد پرداخت کند، ولی درصورت وجود خطر، خسارت و هزینه‌های دیگر برعهده‌ی خریدار است. در گروه C در واقع تقسیم مسئولیت بین خریدار و فروشنده انجام گرفته است.
CFR (Cost and Freight)
CFR به معنای هزینه و کرایه حمل تا مقصد است. همان C&F قبل است ولی مخصوص حمل دریایی است. زمانی که کالا بارگیری می‌شود، مسئولیت فروشنده تمام شده و هزینه بیمه با خریدار و هزینه حمل با فروشنده است.
کالا توسط فروشنده در عرشه کشتی در بندر طبق توافق انجام شده به خریدار تحویل داده می‌شود. در CFR دو بندر به عنوان مقصد شناخته می‌شوند، در بندر اول کالا تحویل خریدار داده می‌شود و در ادامه فروشنده کالا را به بندر دوم تحویل می‌دهد که به عنوان مقصد اصلی محسوب می‌شود. فروشنده مطابق قاعده مراحل صادرات کالا و ترانزیت را بر عهده دارد ولی مسئولیتی برای واردات کالا در کشور مقصد بر عهده ندارد.
CIF (Cost Insurance and Freight)
CIF به معنای هزینه، بیمه و کرایه حمل تا مقصد است و مخصوص حمل دریایی است. کالا وقتی از روی نرده کشتی بارگیری می‌شود مسئولیت فروشنده پایان می‌یابد. هزینه حمل، بیمه و عقد قرارداد حمل و بیمه با فروشنده است. فروشنده در واقع مسئولیت ترخیص به جهت صادرات کالا را برعهده دارد ولی در قبال مراحل واردات محموله در کشور مقصد هیچ گونه مسئولیتی ندارد.
در این قاعده از اینکوترمز هر دو بندر اهمیت دارند. در بندر اول که محموله روی کشتی تحویل داده می‌شود، ریسک کالا با خریدار است ولی هزینه‌های انتقال کالا در بندر دوم با فروشنده است.
CPT (Carriage Paid To)
CPT به معنای تحویل با پرداخت کرایه حمل تا مقصد است. حمل مرکب بیشتر برای راه‌های زمینی یا هوایی استفاده می‌شود. مطابق این قاعده فروشنده کالا را به اولین حمل کننده و در محل تعیین شده تحویل می‌دهد. اما همچنان مسئولیت انتقال کالا تا مقصد نهایی اعم از هزینه کرایه را بر عهده دارد. طبق این قاعده فروشنده هیچ مسئولیتی در قبال تهیه بیمه ندارد.
CIP (Carriage and Insurance Paid to)
CIP به معنای تحویل با پرداخت کرایه حمل و بیمه تا مقصد است. روش حمل به صورت مرکب انجام می‌شود. ریسک و مسئولیت فروشنده زمانی که کالا را به نقطه توافق شده می‌رساند پایان می‌یابد. هزینه بیمه و حمل و عقد قرارداد بیمه و حمل برعهده فروشنده است.
عقد قرارداد بازرسی با خریدار است. در قاعدهCIP ، فروشنده اکنون مسئولیت خرید سطح بالاتری از پوشش بیمه و همچنین مسئولیت تحویل کالا را تا مقصد دوم بر عهده دارد. CIPبرای انواع شیوه‌های حمل و نقل و البته در مواقعی که بیش از یک شیوه حمل به کار می‌رود، کاربرد دارد.
گروه D: تحویل کالا در مقصد
فروشنده مسئول رساندن کالا به نقطه یا محل مورد توافق شده در مقصد است و فروشنده کلیه خطرات و هزینه‌ها را برعهده دارد.
DAP ( Delivered at Place)
اینکوترمز DAP به معنی تحویل در محل معین است. فروشنده همه خطرات و هزینه‌های مربوط به ارسال کالا به محل تعیین شده را بر عهده دارد. در قاعده DAP خریدار مسئولیت کلیه هزینه‌ها و خطرات مرتبط با بارگیری کالا و ترخیص گمرک برای واردات کالا به کشور مقصد مشخص شده را بر عهده دارد. DAP برای انواع شیوه‌های حمل و نقل به کار گرفته می‌شود.
محل تحویل باید به صورت دقیق مشخص شود، زیرا مسئولیت و ریسک بار تا لحظه تحویل بر عهده فروشنده و بعد از آن برعهده خریدار است. اگر محل به درستی تعیین نشود فروشنده نمی‌تواند مراحل حمل و انتقال را به طور صحیح انجام دهد و امکان ضرر کردن هر طرف معامله وجود دارد.
فروشنده مسئولیتی برای واردات کالا در کشور مقصد را ندارد و در صورتی که خریدار موفق به انجام مراحل واردات کالا نشود، محموله در انبار می‌ماند و طبق قرارداد، پرداخت ضرر برعهده خریدار است.
DPU ( Delivered at Place Unloaded)
تحویل در محل تخلیه شده. خریدار و فروشنده ممکن است بخواهند كه تحویل كالاها در جایی غیر از ترمینال انجام شود. فروشنده تمامی خطرات و هزینه‌های مرتبط با تحویل و تخلیه کالا در محل مقصد را برعهده دارد. مسئولیت کلیه هزینه‌ها و خطرات موجود از لحظه تخلیه بار در محل مقصد تعیین شده نهایی به بعد از جمله ترخیص کالاها برای واردات در کشور مقصد بر عهده خریدار است.
این قاعده برای انواع حمل و نقل و در جایی که از چند روش حمل و نقل استفاده می‌شود، کاربرد دارد. محل تحویل کالا و مقصد نهایی باید به درستی تعیین شود زیرا مسئولیت و ریسک کالا تا پایان تخلیه آن در مقصد نهایی بر عهده فروشنده است و باید به صورت واضح مشخص شود.
DDP ( Delivered Duty Paid)
تحویل کالا در مقصد با پرداخت عوارض گمرکی واردات. قاعده DDP به این معنی است که فروشنده کلیه خطرات و هزینه‌های مرتبط با ارسال کالا به مقصد تعیین شده را برای بارگیری و ترخیص برای واردات بر عهده دارد و از آن به بعد ریسک و مسئولیت‌ها به خریدار منتقل می‌شود. فروشنده در این قاعده بیشترین مسئولیت را برعهده دارد. DDPبرای انواع شیوه‌های حمل کالا کاربرد دارد. محل تحویل باید دقیق در این مورد تعیین شود تا از بروز اختلاف و زیان جلوگیری شود.
شود.
قواعد اینکوترمز 2020
اینکوترمز 2020 مشخص کننده مسئولیت‌ها، ریسک و هزینه‌ها است که در ادامه هر کدام را توضیح مختصری خواهیم داد:
مسئولیت‌ها :
اینکوترمز 2020 مسئولیت‌های هر یک از طرفین معامله مانند اخذ پروانه واردات و صادرات، بیمه، لجستیک و حمل و نقل را مشخص می‌کند.
ریسک :
نشان دهنده زمان انتقال محموله از فروشنده به خریدار است.
هزینه‌ها :
مشخص کننده این است که کدام طرف معامله مسئول پرداخت هزینه‌هایی مانند بیمه است.
تفاوت اینکوترمز 2020 و 2010 چیست؟
این دو اینکوترمز تفاوت‌هایی با یکدیگر دارند از جمله:
- تغییر تحویل در ترمینال (DAT) به تحویل در محل تخلیه شده (DPU) در اینکوترمز 2020 و بدین معنی است که کالا در مقصد مورد نظر می‌تواند تحویل داده شود و الزام به تحویل بار در یک ترمینال نیست.
- در اینکوترمز 2020 برای قانون CIP( تحویل با پرداخت کرایه حمل و بیمه تا مقصد) سطح پوشش کلاس A در نظر گرفته شده است ولی در اینکوترمز 2010 برای همین قانون سطح پوشش کلاس C در نظر گرفته شده که پایین‌تر است.
- اینکوترمز 2020 بر اساس FCA (تحویل کالا به حمل‌کننده در مبدا) در رابطه با صدور بارنامه با درج عبارت On Board به فروشنده کمک می‌کند. با موافقت طرفین معامله و در صورت نیاز، قبض بارگیری برای فروشنده توسط خریدار صادر می‌شود.
- با استفاده از قوانین اینکوترمز ۲۰۲۰ فروشنده یا خریدار می‌تواند کالا را با استفاده از وسایل نقلیه خود حمل کند.
مراحل اینکوترمز کدامند؟
مراحل مبادله بازرگانی بین المللی:
- ابتدا کالای موضوع معامله از کشور مبدأ حمل می‌شود.
- کالا به مرز و گمرک مبدا می‌رسد.
- روی وسیله حمل اصلی بارگیری شده و حمل و نقل بین‌المللی انجام می‌شود.
- کالا به مرز و گمرک کشور مقصد می‌رسد.
- کالا ترخیص وارداتی می‌شود.
- تا انبار خریدار در داخل کشور حمل می‌شود.
نکات مهم در خصوص استفاده از قواعد اینکوترمز
- در خصوص انواع قواعد اینکوترمز اطلاع کامل داشته باشید. این قواعد در کلیه قراردادهای صادرات و واردات در سراسر جهان گنجانیده شده و بخشی ضروری از تجارت خارجی محسوب می‌شود.
- حتما از قبل قاعده اینکوترمز انتخاب شده را مشخص کنید. برای مثال شاید شما قصد داشته باشید که از قاعده CIF استفاده کنید.
- نام مکان و بندری که در آنجا کالا را به خریدار تحویل می دهید، را ذکر کنید.
اهداف اینکوترمز
هدف اینکوترمز ارائه تفسیر مشترک برای اصطلاحات مختلف تجاری، که در تجارت بین المللی مورد استفاده قرار می‌گیرند، است. در تجارت بین‌الملل، احزاب از ملل مختلفی هستند و شیوه های گوناگونی برای تجارت خود در نظر گرفته‌اند. در صورتی که هر کشوری بخواهد طبق اصطلاحات خود عمل کند موجب اختلافاتی می‌شود. برای حل این مشکل اتاق بازرگانی بین‌المللی، اینکوترمز را توسعه داده و تغییراتی را در شیوه بازرگانی به وجود آورده است، مانند اینکوترمز ۲۰۲۰.
اصلی ترین تغییرات در اینکوترمز 2020
به گزارش پایگاه خبری اگزیم نیوز برای تسهیل تجارت بین المللی، اتاق بازرگانی بین المللی ( ICC ) مجموعه‌ای از اصطلاحات اینکوترمز را منتشر کرد، که به طور رسمی با اصطلاحات بین المللی بازرگانی شناخته می‌شود. اینکوترمز که در سطح جهانی به رسمیت شناخته شده است، تعهدات خریداران و فروشندگان را روشن می‌کند و از سردرگمی در قراردادهای بازرگانی بین المللی جلوگیری می‌کند. دو طرف درگیر در تجارت داخلی و بین المللی معمولا از این اصطلاحات برای کمک به درک یکدیگر و تبیین دقیق شرایط تجاری خود استفاده می‌کنند.
اینکوترمز Ex-Works و توضیح آن
Ex works مربوط به زمانی است که فروشنده کالا را در محل فروشنده یا در مکان دیگری که نامش ذکر شده (یعنی کار، کارخانه، انبار و غیره) در اختیار خریدار قرار می‌دهد. در چنین شرایطی طبق اینکوترمز 2021، فروشنده نیازی به بارگیری کالا در گمرک و ترخیص کالا برای صادرات ندارد.
شرکت بازرگانی جی تی جی
در این مقاله شما با اصطلاحات اینکوترمز 2020 آشنا شدید، همچنین امیدواریم که اطلاعات کافی را در اختیار شما قرار داده باشیم. در صورت نیاز به مشاوره در مورد اصطلاحات اینکوترمز و یا دیگر موارد تجارت بین الملل با کارشناسان ما در GTG تماس بگیرید.
نویسنده: عظیمه کریمی
اینکوترمز از ترکیب سه کلمه انگلیسی تشکیل شده است که مخفف کلمات International Commercial Terms است. اما incoterms چیست؟ اینکوترمز به معنی اصطلاحات بین‌المللی بازرگانی است که به صورت گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد. این اصطلاحات برای تفکیک هزینه‌ها و مسئولیت‌ها بین خریدار و فروشنده استفاده می‌شوند. برای جلوگیری از بروز سوءتفاهم و اختلافات در حمل و نقل بین‌المللی، باید قوانینی مشترک بین طرفین معامله رعایت شود. دو طرف معامله در تجارت داخلی و بین‌المللی از اصطلاحاتی برای روشن کردن تعهدات یکدیگر و تبیین دقیق شرایط تجاری خود استفاده می‌کنند. برای آسان شدن تجارت بین‌المللی، اتاق بازرگانی بین‌المللی (ICC) مجموعه‌ای از اصطلاحات اینکوترمز را برای اولین بار در سال ۱۹۳۶ منتشر کرد، از آن پس، این استانداردهایِ قراردادیِ پذیرفته شده در سطح جهانی، به صورت دوره‌ای به روزرسانی شده اند. این به روزرسانی‌ها در سال‌های ۱۹۵۳، ۱۹۶۷، ۱۹۷۶، ۱۹۸۰، ۲۰۰۰ ، ۲۰۱۰ و ۲۰۲۰ به اجرا درآمده است.
نکته مهم در مورد اینکوترمز در قراردادها این است که به منظور جلوگیری از بروز مشکلات احتمالی، حتما باید سال نسخه اینکوترمز درج شود. اینکوترمز ۲۰۲۰ همچنین تعیین می‌کند که چه مسئولیت‌هایی برعهده چه کسی است. به عبارتی مشخص می‌کند که مسئولیت‌هایی مانند اقدام برای بیمه و گرفتن پروانه صادرات و واردات و حمل و نقل و لجستیک برعهده خریدار یا فروشنده است. همچنین مواردی مانند حمل کالا، ترخیص کالا، واردات و صادرات کالا، چه کسی مسئول پرداخت برخی هزینه‌ها است و ریسک جا به جایی و انتقال کالا در مراحل گوناگون حمل برعهده چه کسی است. در این مقاله درباره اینکوترمز ۲۰۲۰ توضیح می‌دهیم، با ما همراه باشید.
گروه‌های اینکوترمز
اینکوترمز به چهار گروه زیر با اصطلاحات وابسته به هر گروه تقسیم شده است:
گروه E: تحویل کالا در نقطه عزیمت در مبدا
EXW: Ex WORKS تحویل کالا در نقطه عزیمت در مبدا (محل کار)
در این روش، فروشنده، کالا را در محل تولید یا انبار کالا به خریدار تحویل می‌دهد و کلیه هزینه‌ها، اعم از بارگیری، حمل و نقل، بیمه، گمرک و ریسک خرابی کالا بر عهده خریدار است. فروشنده در این روش تعهدات خود را تا زمان تحویل بار در مبدا انجام می‌دهد.
اگر تمایلی برای به عهده گرفتن ریسک بارگیری کالا در محل فروشنده را نداشته باشید، می‌توانید از قوانین دیگر اینکوترمز و گروه‌های دیگر آن استفاده کنید. طبق این قاعده، کالا در محل فروشنده تحویل خریدار می‌شود و ریسک بارگیری آن برعهده فروشنده است.
گروه F: تحویل کالا به خریدار بدون پرداخت کرایه حمل در مبدا
گروه F از روش‌های اینکوترمز شامل اصطلاحاتی است که فروشنده موظف است کالا را در محلی که خریدار تعیین کرده است، تحویل خریدار دهد.
روش‌های این گروه عبارت‌اند از:
(FCA (Free Carrier
FCA به معنی تحویل کالا به حمل‌کننده در مبدا (تحویل کالا داخل کامیون، قطار (خطوط ریلی) و هواپیما) است. محل تحویل کشور فروشنده است. بارگیری با خریدار و نقطه ریسک، محل بارگیری است. همچنین هزینه حمل و بیمه برعهده خریدار است.
در روش FCA فروشنده وظیفه دارد کالا را در مکان مشخصی تحویل دهد و بر حسب محلی که برای تحویل بار در نظر می‌گیرند، مسئولیت بارگیری تعیین می‌شود.
مثلا اگر تحویل بار در انبار فروشنده انجام شود، مسئولیت بارگیری با فروشنده است و اگر تحویل در محلی دیگر صورت گیرد، فروشنده مسئولیتی بر عهده ندارد. نا گفته نماند که خطر ریسک بارگیری کالا برعهده خریدار است. پیشنهاد می‌شود طرفین معامله در قرارداد خود، محل تحویل را ذکر کنند تا وظیفه هر یک مشخص باشد.
FCA می‌تواند برای هر نوع شیوه حمل و نقل از طریق هوایی، پیک، کامیون، راه آهن، کشتی یا به کمک چند حالت مورد استفاده قرار گیرد. طبق اینکوترمز 2020، قاعده FCA فروشنده مسئولیت انجام مراحل صادرات کالا را بر عهده دارد، ولی وظیفه‌ای بابت پرداخت هزینه‌های صادرات و واردات کالا در کشور مقصد را ندارد.
FAS (Free Alongside Ship)
تحویل کالا در کنار کشتی در مبدا. محل خاتمه ریسک فروشنده کنار کشتی در بندر است. هزینه حمل، بارگیری کالا، بیمه و همچنین عقد قرارداد حمل و بیمه و بازرسی با خریدار است. این قاعده اینکوترمز فقط برای حمل دریایی و آب راه‌های داخل کشور، زمانی که دو طرف می‌خواهند تحویل کالا در کنار کشتی صورت گیرد، استفاده می‌شود.
طرفین معامله باید محل دقیق تحویل بار را در بندر مشخص کنند، زیرا تا زمان تحویل، هزینه‌ها بر عهده فروشنده است و ممکن است در صورت تعیین نکردن محل تحویل، فروشنده در مکانی از بندر که راحت‌تر است محموله را تحویل دهد.
FOB (Free On Board)
FOB به معنای تحویل کالا درعرشه کشتی در مبدا است. فروشنده محموله را درعرشه کشتی در بندر تعیین شده تحویل می‌دهد. خریدار کلیه خطرات و هزینه کالاها را از این لحظه به بعد بر عهده دارد، همچنین بیمه و بازرسی هم با خریدار است.
فروشنده مسئولیت انجام صادرات کالا و ترخیص آن را بر عهده دارد و وظیفه‌ای در برابر واردات کالا در کشور مقصد را ندارد.
گروه C: تحویل کالا در مبدا به خریدار با پرداخت کرایه حمل:
در این گروه از شیوه‌های اینکوترمز فروشنده باید مخارج کرایه را تا مقصد پرداخت کند، ولی درصورت وجود خطر، خسارت و هزینه‌های دیگر برعهده‌ی خریدار است. در گروه C در واقع تقسیم مسئولیت بین خریدار و فروشنده انجام گرفته است.
CFR (Cost and Freight)
CFR به معنای هزینه و کرایه حمل تا مقصد است. همان C&F قبل است ولی مخصوص حمل دریایی است. زمانی که کالا بارگیری می‌شود، مسئولیت فروشنده تمام شده و هزینه بیمه با خریدار و هزینه حمل با فروشنده است.
کالا توسط فروشنده در عرشه کشتی در بندر طبق توافق انجام شده به خریدار تحویل داده می‌شود. در CFR دو بندر به عنوان مقصد شناخته می‌شوند، در بندر اول کالا تحویل خریدار داده می‌شود و در ادامه فروشنده کالا را به بندر دوم تحویل می‌دهد که به عنوان مقصد اصلی محسوب می‌شود. فروشنده مطابق قاعده مراحل صادرات کالا و ترانزیت را بر عهده دارد ولی مسئولیتی برای واردات کالا در کشور مقصد بر عهده ندارد.
CIF (Cost Insurance and Freight)
CIF به معنای هزینه، بیمه و کرایه حمل تا مقصد است و مخصوص حمل دریایی است. کالا وقتی از روی نرده کشتی بارگیری می‌شود مسئولیت فروشنده پایان می‌یابد. هزینه حمل، بیمه و عقد قرارداد حمل و بیمه با فروشنده است. فروشنده در واقع مسئولیت ترخیص به جهت صادرات کالا را برعهده دارد ولی در قبال مراحل واردات محموله در کشور مقصد هیچ گونه مسئولیتی ندارد.
در این قاعده از اینکوترمز هر دو بندر اهمیت دارند. در بندر اول که محموله روی کشتی تحویل داده می‌شود، ریسک کالا با خریدار است ولی هزینه‌های انتقال کالا در بندر دوم با فروشنده است.
CPT (Carriage Paid To)
CPT به معنای تحویل با پرداخت کرایه حمل تا مقصد است. حمل مرکب بیشتر برای راه‌های زمینی یا هوایی استفاده می‌شود. مطابق این قاعده فروشنده کالا را به اولین حمل کننده و در محل تعیین شده تحویل می‌دهد. اما همچنان مسئولیت انتقال کالا تا مقصد نهایی اعم از هزینه کرایه را بر عهده دارد. طبق این قاعده فروشنده هیچ مسئولیتی در قبال تهیه بیمه ندارد.
CIP (Carriage and Insurance Paid to)
CIP به معنای تحویل با پرداخت کرایه حمل و بیمه تا مقصد است. روش حمل به صورت مرکب انجام می‌شود. ریسک و مسئولیت فروشنده زمانی که کالا را به نقطه توافق شده می‌رساند پایان می‌یابد. هزینه بیمه و حمل و عقد قرارداد بیمه و حمل برعهده فروشنده است.
عقد قرارداد بازرسی با خریدار است. در قاعدهCIP ، فروشنده اکنون مسئولیت خرید سطح بالاتری از پوشش بیمه و همچنین مسئولیت تحویل کالا را تا مقصد دوم بر عهده دارد. CIPبرای انواع شیوه‌های حمل و نقل و البته در مواقعی که بیش از یک شیوه حمل به کار می‌رود، کاربرد دارد.
گروه D: تحویل کالا در مقصد
فروشنده مسئول رساندن کالا به نقطه یا محل مورد توافق شده در مقصد است و فروشنده کلیه خطرات و هزینه‌ها را برعهده دارد.
DAP ( Delivered at Place)
اینکوترمز DAP به معنی تحویل در محل معین است. فروشنده همه خطرات و هزینه‌های مربوط به ارسال کالا به محل تعیین شده را بر عهده دارد. در قاعده DAP خریدار مسئولیت کلیه هزینه‌ها و خطرات مرتبط با بارگیری کالا و ترخیص گمرک برای واردات کالا به کشور مقصد مشخص شده را بر عهده دارد. DAP برای انواع شیوه‌های حمل و نقل به کار گرفته می‌شود.
محل تحویل باید به صورت دقیق مشخص شود، زیرا مسئولیت و ریسک بار تا لحظه تحویل بر عهده فروشنده و بعد از آن برعهده خریدار است. اگر محل به درستی تعیین نشود فروشنده نمی‌تواند مراحل حمل و انتقال را به طور صحیح انجام دهد و امکان ضرر کردن هر طرف معامله وجود دارد.
فروشنده مسئولیتی برای واردات کالا در کشور مقصد را ندارد و در صورتی که خریدار موفق به انجام مراحل واردات کالا نشود، محموله در انبار می‌ماند و طبق قرارداد، پرداخت ضرر برعهده خریدار است.
DPU ( Delivered at Place Unloaded)
تحویل در محل تخلیه شده. خریدار و فروشنده ممکن است بخواهند كه تحویل كالاها در جایی غیر از ترمینال انجام شود. فروشنده تمامی خطرات و هزینه‌های مرتبط با تحویل و تخلیه کالا در محل مقصد را برعهده دارد. مسئولیت کلیه هزینه‌ها و خطرات موجود از لحظه تخلیه بار در محل مقصد تعیین شده نهایی به بعد از جمله ترخیص کالاها برای واردات در کشور مقصد بر عهده خریدار است.
این قاعده برای انواع حمل و نقل و در جایی که از چند روش حمل و نقل استفاده می‌شود، کاربرد دارد. محل تحویل کالا و مقصد نهایی باید به درستی تعیین شود زیرا مسئولیت و ریسک کالا تا پایان تخلیه آن در مقصد نهایی بر عهده فروشنده است و باید به صورت واضح مشخص شود.
DDP ( Delivered Duty Paid)
تحویل کالا در مقصد با پرداخت عوارض گمرکی واردات. قاعده DDP به این معنی است که فروشنده کلیه خطرات و هزینه‌های مرتبط با ارسال کالا به مقصد تعیین شده را برای بارگیری و ترخیص برای واردات بر عهده دارد و از آن به بعد ریسک و مسئولیت‌ها به خریدار منتقل می‌شود. فروشنده در این قاعده بیشترین مسئولیت را برعهده دارد. DDPبرای انواع شیوه‌های حمل کالا کاربرد دارد. محل تحویل باید دقیق در این مورد تعیین شود تا از بروز اختلاف و زیان جلوگیری شود.
شود.
قواعد اینکوترمز 2020
اینکوترمز 2020 مشخص کننده مسئولیت‌ها، ریسک و هزینه‌ها است که در ادامه هر کدام را توضیح مختصری خواهیم داد:
مسئولیت‌ها :
اینکوترمز 2020 مسئولیت‌های هر یک از طرفین معامله مانند اخذ پروانه واردات و صادرات، بیمه، لجستیک و حمل و نقل را مشخص می‌کند.
ریسک :
نشان دهنده زمان انتقال محموله از فروشنده به خریدار است.
هزینه‌ها :
مشخص کننده این است که کدام طرف معامله مسئول پرداخت هزینه‌هایی مانند بیمه است.
تفاوت اینکوترمز 2020 و 2010 چیست؟
این دو اینکوترمز تفاوت‌هایی با یکدیگر دارند از جمله:
- تغییر تحویل در ترمینال (DAT) به تحویل در محل تخلیه شده (DPU) در اینکوترمز 2020 و بدین معنی است که کالا در مقصد مورد نظر می‌تواند تحویل داده شود و الزام به تحویل بار در یک ترمینال نیست.
- در اینکوترمز 2020 برای قانون CIP( تحویل با پرداخت کرایه حمل و بیمه تا مقصد) سطح پوشش کلاس A در نظر گرفته شده است ولی در اینکوترمز 2010 برای همین قانون سطح پوشش کلاس C در نظر گرفته شده که پایین‌تر است.
- اینکوترمز 2020 بر اساس FCA (تحویل کالا به حمل‌کننده در مبدا) در رابطه با صدور بارنامه با درج عبارت On Board به فروشنده کمک می‌کند. با موافقت طرفین معامله و در صورت نیاز، قبض بارگیری برای فروشنده توسط خریدار صادر می‌شود.
- با استفاده از قوانین اینکوترمز ۲۰۲۰ فروشنده یا خریدار می‌تواند کالا را با استفاده از وسایل نقلیه خود حمل کند.
مراحل اینکوترمز کدامند؟
مراحل مبادله بازرگانی بین المللی:
- ابتدا کالای موضوع معامله از کشور مبدأ حمل می‌شود.
- کالا به مرز و گمرک مبدا می‌رسد.
- روی وسیله حمل اصلی بارگیری شده و حمل و نقل بین‌المللی انجام می‌شود.
- کالا به مرز و گمرک کشور مقصد می‌رسد.
- کالا ترخیص وارداتی می‌شود.
- تا انبار خریدار در داخل کشور حمل می‌شود.
نکات مهم در خصوص استفاده از قواعد اینکوترمز
- در خصوص انواع قواعد اینکوترمز اطلاع کامل داشته باشید. این قواعد در کلیه قراردادهای صادرات و واردات در سراسر جهان گنجانیده شده و بخشی ضروری از تجارت خارجی محسوب می‌شود.
- حتما از قبل قاعده اینکوترمز انتخاب شده را مشخص کنید. برای مثال شاید شما قصد داشته باشید که از قاعده CIF استفاده کنید.
- نام مکان و بندری که در آنجا کالا را به خریدار تحویل می دهید، را ذکر کنید.
اهداف اینکوترمز
هدف اینکوترمز ارائه تفسیر مشترک برای اصطلاحات مختلف تجاری، که در تجارت بین المللی مورد استفاده قرار می‌گیرند، است. در تجارت بین‌الملل، احزاب از ملل مختلفی هستند و شیوه های گوناگونی برای تجارت خود در نظر گرفته‌اند. در صورتی که هر کشوری بخواهد طبق اصطلاحات خود عمل کند موجب اختلافاتی می‌شود. برای حل این مشکل اتاق بازرگانی بین‌المللی، اینکوترمز را توسعه داده و تغییراتی را در شیوه بازرگانی به وجود آورده است، مانند اینکوترمز ۲۰۲۰.
اصلی ترین تغییرات در اینکوترمز 2020
به گزارش پایگاه خبری اگزیم نیوز برای تسهیل تجارت بین المللی، اتاق بازرگانی بین المللی ( ICC ) مجموعه‌ای از اصطلاحات اینکوترمز را منتشر کرد، که به طور رسمی با اصطلاحات بین المللی بازرگانی شناخته می‌شود. اینکوترمز که در سطح جهانی به رسمیت شناخته شده است، تعهدات خریداران و فروشندگان را روشن می‌کند و از سردرگمی در قراردادهای بازرگانی بین المللی جلوگیری می‌کند. دو طرف درگیر در تجارت داخلی و بین المللی معمولا از این اصطلاحات برای کمک به درک یکدیگر و تبیین دقیق شرایط تجاری خود استفاده می‌کنند.
اینکوترمز Ex-Works و توضیح آن
Ex works مربوط به زمانی است که فروشنده کالا را در محل فروشنده یا در مکان دیگری که نامش ذکر شده (یعنی کار، کارخانه، انبار و غیره) در اختیار خریدار قرار می‌دهد. در چنین شرایطی طبق اینکوترمز 2021، فروشنده نیازی به بارگیری کالا در گمرک و ترخیص کالا برای صادرات ندارد.
شرکت بازرگانی جی تی جی
در این مقاله شما با اصطلاحات اینکوترمز 2020 آشنا شدید، همچنین امیدواریم که اطلاعات کافی را در اختیار شما قرار داده باشیم. در صورت نیاز به مشاوره در مورد اصطلاحات اینکوترمز و یا دیگر موارد تجارت بین الملل با کارشناسان ما در GTG تماس بگیرید.
نویسنده: عظیمه کریمی
